Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να εξετάσετε κατά την αγορά της πρώτης σας κυψέλης. Ξέρουμε ότι θέλετε να επιλέξετε την καλύτερη κυψέλη για το στυλ της μελισσοκομίας και τις ανάγκες σας, γι αυτό θα προσπαθήσουμε να σας βοηθήσουμε! Μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις που ακούμε από μελισσοκόμους είναι κατά πόσο είναι ο κλειστός ή ο ανοιχτός πάτος η καλύτερη επιλογή για την κυψέλη τους. Ο κύριος σκοπός του κλειστού πάτου της κυψέλης είναι να σφραγίσει το κάτω μέρος από τα στοιχεία της φύσης, ενώ ο κύριος
σκοπός του ανοιχτού πάτου είναι να βοηθήσει με σωστό αερισμό, σε ιδιαίτερα θερμά κλίματα ή θερμές περιόδους του έτους. Η επιλογή μεταξύ κλειστού ή ανοιχτού πάτου, μπορεί να είναι μια δύσκολη επιλογή, και θα πρέπει να λάβετε υπόψη:
-τον τόπο που θα αφήνετε τις κυψέλες σας,
-το τοπικό κλίμα και
-τις στρατηγικές διαχείρισης επιβλαβών οργανισμών.
Οι διαφορετικές κυψέλες έχουν σχεδιαστεί για διαφορετικούς σκοπούς, έτσι η επιλογή του πάτου θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το είδος της κυψέλης με την οποία εργάζεστε. Ένα από τα πλεονεκτήματα των Langstroth κυψελών είναι πως με εύκολο τρόπο, με την τοποθέτηση ή αφαίρεση ενός «συρταριού» από κόντρα πλακέ, μπορούν εύκολα να μετατραπούν ανά πάσα στιγμή, ακόμα και όταν υπάρχει ενεργή αποικία στο εσωτερικό. Εξαιτίας αυτού, πολλοί μελισσοκόμοι Langstroth χρησιμοποιούν τον εξαερισμό του ανοιχτού πάτου κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και τοποθετώντας το συρτάρι του κόντρα πλακέ, μετατρέπουν τον πάτο της κυψέλης σε κλειστού τύπου, στο πλαίσιο της προετοιμασίας διαχείμασης τους.
Οι Warre κυψέλες από την άλλη πλευρά, έρχονται με κλειστό πάτο εξ αρχής. Οι Warre κυψέλες έχουν σχεδιαστεί για να έχουν απίστευτη μόνωση. Τόσο απίστευτη, που στην πραγματικότητα διατρέχετε κίνδυνο μεγάλου συνωστισμού στην κυψέλη σαν αποτέλεσμα και συχνά φαινόμενα σμηνουργίας ως επακόλουθο. Για το λόγο αυτό, συνίσταται να μετατρέπεται ο πάτος σε ανοιχτού τύπου, ώστε αυτό να βοηθήσει σαν αντίβαρο την παραπάνω κατάσταση.
Κλίμα
Η μελισσοκομία είναι πάντοτε τοπική και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τοπικό κλίμα, γεγονός που καθιστά πολύ δύσκολο να παρθούν πολλές γενικές αποφάσεις για τους μελισσοκόμους σε εθνικό επίπεδο (πόσο μάλλον σε όλο τον κόσμο!). Σε γενικές γραμμές όμως η μέλισσα προτιμά στερεές σανίδες στο κάτω μέρος της κυψέλης, γι αυτό και η χρήση των ανοιχτών πάτων συνιστάται μόνο σε μέρη του κόσμου όπου υπάρχουν εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες και υγρασία. Ακόμη και σ αυτές τις περιπτώσεις όμως, οι μέλισσες δεν επωφελούνται από τον πρόσθετο εξαερισμό που παρέχει το κάτω μέρος της κυψέλης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που τα μεγαλύτερα κέντρα ερευνών πια, σε παγκόσμιο επίπεδο, προτείνουν κυψέλες με πάτο κλειστού τύπου.
Τα καλά νέα είναι ότι οι μέλισσες είναι εξαιρετικά προσαρμοστικά όντα και θα εργαστούν σκληρότερα προκειμένου να επιβιώσουν, ανεξάρτητα από το είδος του πάτου που θα επιλέξετε εσείς γι αυτές. Για την ψύξη της κυψέλης τους, οι μέλισσες θα φέρουν νερό στην κυψέλη. Τοποθετώντας το στα κελιά και κουνώντας ρυθμικά τα φτερά τους θα προκαλέσουν ψύξη λόγω της εξάτμισης. Από την άλλη πλευρά, οι μέλισσες μπορούν άριστα να ζεστάνουν την κυψέλη τους κατά τους χειμερινούς μήνες. Αυτό το πετυχαίνουν με τη δημιουργία ενός συμπλέγματος γύρω από τα πλαίσια με το μέλι τους στα οποία καταφέρνουν την παραγωγή θερμότητας με τη δόνηση των μυών των φτερών τους. Αυτή η κίνηση απαιτεί πολλή ενέργεια, γι αυτό είναι υψίστης σημασίας να εξασφαλιστεί ότι οι μέλισσες έχουν αφθονία πλαισίων με μέλι το χειμώνα, ώστε να τροφοδοτήσουν τις προσπάθειες θέρμανσης. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Διαχείριση επιβλαβών οργανισμών
Τέλος, ορισμένοι μελισσοκόμοι χρησιμοποιούν ανοιχτούς ή κλειστούς πάτους στις κυψέλες τους ανάλογα με τη στρατηγική τους στη διαχείριση επιβλαβών οργανισμών. Ο κλειστός πάτος μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένας φυσικός τρόπος για τον έλεγχο μικρών σκαθαριών στην κυψέλη, αλλά και για τη βαρρόα με την τοποθέτηση μίας κολλώδης ουσίας πάνω στον κλειστό πάτο για να πιαστούν τα ακάρεα καθώς πέφτουν. Η στρατηγική αυτή επιτρέπει επίσης οι μελισσοκόμοι να παρακολουθούν και να καταγράφουν τους πληθυσμούς των επιβλαβών οργανισμών όλο το χρόνο. Ο κλειστός πυθμένας μπορεί επίσης να βοηθήσει με τη μέθοδο της επίπασης άχνης ζάχαρης, η οποία ενθαρρύνει τις μέλισσες να αρχίσουν περιποίηση η μία στην άλλη και στον εαυτό τους. Στο τέλος η περίσσια ζάχαρη, συμπεριλαμβανομένων των ακάρεων, θα πέσει μέσα στον κλειστό πυθμένα και θα εγκλωβιστεί στην κολλώδη ουσία.
Όπως και να έχει όμως, όσο και να παρουσιάζονται νέες μελέτες ή έρευνες, ή ακόμη και τρόποι καταπολέμησης εχθρών των μελισσών, ο τελευταίος λόγος επιλογής κλειστού ή ανοιχτού πάτου ανήκει στον μελισσοκόμο. Εκείνος θα δει και θα ζυγίσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που τον ενδιαφέρουν κατά την άσκηση της μελισσοκομίας του και έτσι θα αποφασίσει και θα πράξει. Πάντως, ο καλύτερος τρόπος είναι η δοκιμή και οι αποδείξεις. Ποτέ μην κάνετε πράγματα, απλά επειδή…κάπου τα ακούσατε ή επειδή τα κάνει και ο διπλανός. Και αυτό για να μη διαιωνίζουμε λάθη και στραβά του παρελθόντος…
Κείμενο: www.spaniamelissa.gr
#μελισσοκομία #μελισσοκόμος #μελί #αρχάριοςμελισσοκόμος #μελισσοκόμος2020 #melissokomia #melissokomos #meli #beekeeping #beekeeper #beekeepers #beehive #melissokomos2020
