Διαχείριση Κηρήθρων Μελισσοκομείου
Μία παραγωγική βασίλισσα μπορεί να αποδώσει πλούσια αβγογέννα, όταν έχει στη γονοφωλιά της καθαρές και καλοχτισμένες κηρήθρες,για να τις γεμίσει από τον κηρηθροφορέα μέχρι τη βάση τους. Επομένως δεν πρέπει να της δίνουμε κηρήθρες φθαρμένες στο ξεμέλισμα ή κακοκτισμένες από χαλαρωμένο συρμάτωμα. Όταν οι κηρήθρες δεν είναι σωστά χτισμένες απασχολούνται με την επισκευή τους ή δυσκολεύονται να κυκλοφορήσουν στα διάκενα των πλαισίων από το κυματοειδές χτίσιμό τους. Επίσης, κηρήθρες πολύχρονες και μαύρες ,που έχουν αποσβέσει το κόστος τους, έχουν στενότερη διάμετρο τα κελιά τους από τις αποδερματώσεις προγενέστερων προνυμφών και σίγουρα έχουν και παθογόνα στοιχεία.
Σε αυτές τις κανονικές κηρήθρες και κάτω από τον κηρηθροφορέα τους και σε στεφάνι, γεννιούνται πρώτα κηφήνες που είναι χρήσιμοι για τη γονιμοποίηση των νέων βασιλισσών. Εκεί θα τοποθετηθούν και τα πρώτα μέλια για την εκτροφή τους. Στη συνέχεια γεννιέται όλο το πλαίσιο με εργατικό γόνο. Το μελίσσι θέλει πλαίσια χτισμένα που πρέπει να τα προσθέτουμε ένα-ένα και όταν δεν έχουμε κτισμένα, με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή ένα-ένα δίνουμε φύλλα για χτίσιμο.
Τις κηρήθρες αυτές και τα φύλλα, τα δίνουμε όταν παρατηρήσουμε κινητικότητα στα μελίσσια που συλλέγουν νέκταρ και γύρη.
Τις αποθηκευμένες μαύρες κηρήθρες, τις ελαττωματικές και αυτές που έχουν προσβληθεί από κηρόσκορο, τις λιώνουμε για να πάρουμε το κερί και κύρια για να μην απασχολούμε τα μελίσσια, που έχουν άλλες δουλειές να κάνουν και να αποφύγουν τον κίνδυνο μόλυνσης από παθογόνα στοιχεία.
Και τέλος, αν έχει διαγνωστεί σηψιγονία σε κάποιο ή κάποια μελίσσια, τότε κυψέλες, πλαίσια, κηρήθρες και μέλισσες ζωντανές και νεκρές, αφού ανοίξουμε ένα λάκκο τα αποτεφρώνουμε όλα, μέσα σε αυτόν και στη συνέχεια σκεπάζουμε το λάκκο με χώμα.
