Εποχιακοί Μελισσοκομικοί Χειρισμοί :Χειμώνας
Τελειώνει ο μήνας και ο καιρός δεν μας αφήνει να ψάξουμε τα μελίσσια μας και να προσδιορίσουμε, που βρισκόμαστε μελισσοκομικά.
Υπομονή λοιπόν, θα το κάνουμε με τις πρώτες λιακάδες και θα κρατήσουμε σημειώσεις ο καθένας μας όπως μπορεί καλύτερα κατά τη γνώμη του. Το απαράδεκτο είναι να βασιζόμαστε στην «τύχη» στο ότι γίνει, ξεχνώντας ότι είμαστε εμείς οι διαχειριστές των μελισσιών μας, που περιμένουν συνεργασία και βοήθεια.
Φαντάζομαι την ανησυχία μας, που ο καιρός δεν μας επιτρέπει να κάνουμε κάτι και καταλήγουμε σε βασανιστικές σκέψεις ,που βάζουν προβληματισμούς, όπως: «Αδύνατα μελίσσια»: θα ξεχειμωνίασουν καλά; Και ψαχνόμαστε ενδόμυχα: Αν ήταν σε νοτιότερη, πιο ζεστή περιοχή, αν έχουν τροφές κοντά στη μελισσόσφαιρά τους, αν λιγοστέψουν οι τροφές και πρέπει να βγουν αυτά τα κενά πλαίσια και να βάλουμε άλλα με μέλια, όχι όμως μελιτώματα που προκαλούν διάρροια. Αλλά δεν έχουμε πλαίσια, έχουμε όμως μέλι. Και πώς να το δώσουμε,που θα πέσουν μέσα και θα κολλήσουν. Αν το δώσω σε χαμηλόχειλο ταψάκι ή πλαστικό και το καλύψω με εφαπτόμενο στην επιφάνειά του, λαδόχαρτο ή αλουμινόφυλλο κουζίνας ,αφήνοντας περιμετρικά ακάλυπτη λωρίδα πλάτους 2 πόντους, να αρχίσουν το γλύψιμο και μετά οι μέλισσες να βρουν τη ρέγουλά τους.
Η τροφή τους είναι το μέλι, δεν είναι το σιρόπι ζάχαρης, που είναι δισακχαρίτης και τις καλμάρουν από την πείνα, αλλά για να τη διασπάσουν σε αφομοιώσιμο μονοζαχαρίτη, παθαίνουν τεράστιες ζημιές. Και αν είναι από ζαχαρότευτλα και περιέχουν imidaclopril, αυτό σκοτώνει ανθρώπους, από καρδιοπάθειες. Τόσα ακούγονται για τους επικαλυμένους με διασυστημικά δηλητήρια σπόρους, που περνούν στα φυτά, τα άνθη, το νέκταρ, μολύνοντας διαχρονικά και το έδαφος. Και ακόμη η ζάχαρη με πόσες και τι χημικές ουσίες παράγεται. Και οι ισογλυκόζες στα ζαχαροζύμαρα;
Μολυσμένα μέλια και ακατάλληλα για βρώση από τον άνθρωπο και ο ΕΦΕΤ… που να τα προλάβει όλα! Και αυτό το σύνδρομο κατάρρευσης των μελισσιών με τα μεταλλαγμένα και τους (ΓΤΟ); Για ποια μελισσοκομία μιλάμε; Ποιός ενδιαφέρεται γι’ αυτήν. Σ’ αυτήν την «υποδομή» βρισκόμαστε, της οργανωμένης καταστροφής του πλανήτη μας.
Αν λοιπόν ξεφύγουμε από όλα αυτά τα ψυχοπλακωτικά, πηγαίνουμε στα πιο πεζά, τα πιο αθώα και ας γυρίσουμε σ’ αυτά, τα μελίσσια μας με τις αγωνίες που μας προκαλούν: Κάποια μελίσσια μας θα είναι αδύνατα. Θα ξεχειμωνιάσουν; Για να μην χαθούν πρέπει με την πρώτη ευκαιρία να τα ενώσω με άλλα αδύνατα για να ζεσταθούν κάνοντας μεγαλύτερη, πιο ζεστή μελισσόσφαιρα. Για τις τροφές είπαμε πιο πάνω.
Η συνένωση είναι λύση βοηθητική για τα αδύνατα μελίσσια που έχουν τη βασίλισσά τους. Ενώνονται με σίτα αερισμού ανάμεσά τους και χωριστή είσοδο και όταν βελτιωθεί ο καιρός και έχουν αναλάβει, εύκολα τα ξαναχωρίζουμε. Για τη δεύτερη είσοδο θα βρεθεί τρόπος από τον καθένα μας, αν όχι, ένα μικρό πετραδάκι στη μία γωνία δίνει λύση.
Σαν ενωμένα δουλεύουν με δυο βασίλισσες και αλληλοβοηθούνται για το ξεχειμώνιασμά τους, έχοντας ζέστη. Όμως και τροφές στο καθένα και να είμαστε από πριν ετοιμασμένοι αφού θα γίνει συνένωση.
Ορφανό μελίσσι: Αν υπάρχει, το ενώνουμε με άλλο που έχει βασίλισσα. Με εφημερίδα ανάμεσά τους, όχι με σίτα αερισμού. Όμως θα πρέπει να έχουμε τρυπήσει με καρφί 15-20 φορές στο κέντρο την εφημερίδα, ώστε μασώντας την οι μέλισσες σιγά-σιγά να ενωθούν ειρηνικά. Έτσι, ότι δυναμικό είχαμε στα δύο μελίσσια θα γίνουν ένα, βιώσιμο.
Ασθένειες: π.χ. Ακαθαρσίες στην είσοδο του μελισσιού: είναι νοζεμίαση. Το φουμιντίλ (φουμαζιλίνη) μας το καταργήσαν και αυτοί που το έκαναν ξέρουν το γιατί… Εμείς δεν χρειάζεται να το ξέρουμε…. Οι δάσκαλοι της μελισσοκομίας μας, δεν διαμαρτυρήθηκαν, μείναμε ακάλυπτοι από τη Νοζεμίαση. Κάποιοι καταφεύγουν σε εισαγόμενο Φουμιντίλ! Αυτό το εξετάζουν οι ειδικοί στην Ελλάδα μας ,εδώ και 3-4 χρόνια και δεν το εγκρίνουν, ενώ σε ειδικά κείμενα του κλάδου καταγράφονται και διαπιστωμένες επικινδυνότητες και ζημιές που προκαλεί. Έτσι λοιπόν ψαχνόμαστε, και με το ψάξιμο: ανακαλύψαμε το προ 25ετίας βιβλίο του Δερματόπουλου, που αναφέροταν στο σκόρδο σαν αντίδοτο της Νοζεμίασης. Τώρα κυκλοφορεί στα εμπορικά ζαχαροζύμαρα. Κάνει κάτι; Και η απάντηση είναι: «Νομίζω»!. Και δεν βγάλαμε και «σκορδόμελο»! Κάπως σαν να έχουν αρχίσει να το δέχονται και οι ειδικοί της μελισσοκομίας μας.
Βαρρόα, αν έχουν; Λύση το οξαλικό οξύ. Το αναφέρουν σχεδόν όλοι οι ειδικοί και τα έγκριτα περιοδικά του κλάδου της μελισσοκομίας, που βγάλαμε ανάρτηση, για ευρύτερη πληροφόρηση, εύκολα θα τη βρείτε. Πολλοί μελισσοκόμοι δεν το ξέρουν. Πρέπει να διαβάζουμε τα νέα της μελισσοκομίας…
Ασκοσφαίρωση (κιμωλίαση, γύψινος γόνος); Μας είχε έρθει από τη Ρουμανία πολύ παλιά. Με σκούπα σαρώναμε για να καθαρίσουμε τα μελίσσια. Υπάρχει ακόμα; Νομίζω ότι χάθηκε. Δεν ξέρω…
Σηψιγονία: Αν διαπιστωθεί; Άμεση καταστροφή του μελισσιού, απόλυτο κάψιμο και σε λάκκο με επιχωμάτωση. Έξω και μακριά ο συναισθηματισμός της μελισσοκομικής ευσπλαχνίας, αν αγαπάμε το μελισσοκομείο μας και δεν θέλουμε να επιμολυνθεί όλο.
Τέλος κάποιες χρήσιμες πληροφορίες από το μελισσοκομικό αρχείο των ειδικών της μελισσοκομίας, που κάνουν τις έρευνες και μας καθοδηγούν:
- Τα αδύνατα μελίσσια καταναλώνουν περισσότερη τροφή για να ζεσταθούν. Αν ξεχειμωνιάσουν δύσκολα αναπτύσσονται.
- Τα αδύνατα μελίσσια που συνενώθηκαν και έχουν δυο βασίλισσες και χωρισμό με σίτα, δηλαδή κάθετο χώρισμα από πλέγμα τύπου διαφράγματος βασίλισσας ), έτσι προχωρούν καλά και αυτό θέλουμε
- Δυνατά μελίσσια, καταναλώνοντας περισσότερη τροφή κινδυνεύουν να χαθούν από λιμοκτονία (πείνα), ιδίως όταν συνεχίζει ο Χειμώνας( και έχουν και γόνο να ταϊσουν.
- Οι ενοχλήσεις των μελισσιών από επιθεώρηση ή άλλες αιτίες (τρωκτικά) αυξάνουν την κατανάλωση τροφής και τον κίνδυνο λιμοκτονίας.
- Οι τροφές πρέπει να είναι κοντά στη μελισσόσφαιρα και αυτό να το φροντίζει ο μελισσοκόμος σαν πρώτη ανάγκη: με αναδιάταξη των πλαισίων: Στο κέντρο οι γόνοι και κενά πλαίσια κατάλληλα για γέννα. Όχι κηφηνοπλαίσια. Αυτά τα βάζουμε για να αυξηθούν οι κηφήνες, πριν την εποχή των αφεσμών (της γονιμοποίησης), για να γονιμοποιηθούν οι νέες βασίλισσες. Τότε θα πρέπει να υπάρχουν πολλοί κηφήνες.
- Δρόμος βατός σε αυτοκίνητο για επίσκεψη του μελισσοκομείου, προσήλια ασκίαστη τοποθεσία, όχι κοντά σε δρόμους με κυκλοφορία αυτοκινήτων, όχι χαμηλώματα που πλημμυρίζουν, έχουν υγρασία.
Αυτά για αρχή και θα συνεχίσουμε, έτσι που να μη μας ξεπερνάει η μελισσοκομική επικαιρότητα. Η μελισσοκομία θέλει εγρήγορση, καθόλου αναβλητικότητα ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ,όχι …αφασία που λέμε…
