Η διατροφή της μέλισσας παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη δυνατών αποικιών. Σπουδαίο ρόλο στη διατροφή της παίζουν οι υδατάνθρακες, τους οποίους η μέλισσα βρίσκει στο νέκταρ των λουλουδιών. Τι γίνεται όμως σε περιόδους που η διατροφή της είναι φτωχή σε υδατάνθρακες;
Η μία θεωρία υποστηρίζει πως πρέπει να αφήνεις το μελίσσι χωρίς παρεμβάσεις έτσι ώστε με την πάροδο του χρόνου να γίνεται πιο δυνατό και να έχει αποκτήσει την ικανότητα η μέλισσα να ταξιδεύει μεγάλες αποστάσεις ώστε να συλλέγει μόνη της την τροφή της.
Με αυτόν τον τρόπο το τελικό προϊόν μας είναι 100% φυσικό με ποικιλία ανθέων και μικρή έως μη ανιχνεύσιμη περιεκτικότητα σε σακχαρόζη. Η τιμή του συγκεκριμένου μελιού είναι τουλάχιστον διπλάσια σε σχέση με άλλα μέλια που ο μελισσοκόμος παρεμβαίνει.
Η δεύτερη θεωρία μιλάει για παρέμβαση με μελισσοτροφές τα οποία συνήθως είναι είτε διάλυμα ζάχαρης είτε ιμβερτοποιημένα σάκχαρα είτε σιρόπια από άμυλο και καλαμπόκι. Η μέλισσα σε αυτή την περίπτωση γίνεται "τεμπέλα" καθώς βρίσκει έτοιμη την τροφή της και η αποικία με τον καιρό θα αποδυναμωθεί. Ένας επιπλέον κίνδυνος είναι η μεγάλη περιεκτικότητα σε HMF των μελισσοτροφών.
Η HMF είναι μία ιδιαίτερα τοξική ένωση η οποία μπορεί να σκοτώσει την μέλισσα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσπίσει με νόμο ως ανώτατο επιτρεπτό όριο τα 40 mg/kg για τη συγκεκριμένη ένωση στο τελικό προϊόν.
Επομένως πριν προβείτε στην αγορά ή στην δημιουργία της δικής σας μελισσοτροφής καλά είναι να προσδιορίσετε το περιεχόμενο της σε HMF ώστε να αποφύγετε πιθανές απώλειες στο μελίσσι σας ή να υποβαθμίσετε το τελικό σας προϊόν.
