Σήμερα το δηλητήριο των μελισσών μπορεί να συλλεχθεί χωρίς την θανάτωση τους. Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1950 η συλλογή του δηλητηρίου γινόταν με τη συλλογή των κεντριών των μελισσών, πάνω σε ένα παχύ φύλλο λάστιχου. Οι μέλισσες λάμβαναν μια μικρή δόση ηλεκτρισμού, κέντριζαν το λάστιχο και αφού έχαναν το κεντρί τους σε λίγη ώρα πέθαιναν. Αυτή η μέθοδος κρίθηκε αντιοικονομική, καθόσον χιλιάδες ήταν οι νεκρές μέλισσες καθημερινώς για να συλλεχθεί μια μικρή ποσότητα δηλητηρίου.
Από το 1960 και μετά, για να συλλεχθεί το δηλητήριο των μελισσών, επικράτησε μια μοντέρνα και ακίνδυνη ηλεκτρική μέθοδος συλλογής, η οποία χρησιμοποιείται στο να παρακινεί τις μέλισσες να τσιμπήσουν. Ένα πλαίσιο τοποθετείται στην είσοδο της κυψέλης και συνδέεται με μία συσκευή που παρέχει μικρής ισχύος τάση σε τακτά χρονικά διαστήματα. Το πλαίσιο μπορεί να είναι από ξύλο ή πλαστικό που συγκρατεί ένα πλέγμα καλωδίων. Κάτω από τα καλώδια είναι ένα κομμάτι γυαλιού που καλύπτεται με ένα ειδικό πολύ λεπτό πλέγμα από πλαστικό ή λαστιχένιο φύλλο για να αποφευχθεί πιθανή μόλυνση του δηλητηρίου. Με την επιστροφή τους αλλά και με την αναχώρηση των συλλεκτριών, κάθε φορά που έρχονται σε επαφή με το πλέγμα των καλωδίων, δέχονται μια πολύ μικρή και ακίνδυνης μορφής ηλεκτροπληξία. Οι μέλισσες βλέποντας ότι το πλέγμα είναι η πηγή κινδύνου για αυτές, τσιμπούν την επιφάνεια τους. Το δηλητήριο παραμένει μεταξύ του γυαλιού και του προστατευτικού υλικού όπου ξεραίνεται και συλλέγεται σε μορφή σκόνης(κρυσταλλική μορφή) όταν απομακρυνθεί από την είσοδο της κυψέλης.
Με την νέα αυτή μέθοδο και κατά την διάρκεια μισής ώρας λειτουργίας της συσκευής έχουμε μόνον 10 απώλειες μελισσών. Αυτή η απώλεια δεν επιδρά αρνητικά στην ζωή του συνόλου των συλλεκτριών της κυψέλης που γίνεται η χρήση της παγίδας.
Το δηλητήριο των μελισσών είναι ένα άχρωμο υγρό (σαν το νερό). Όταν ξεραθεί γίνεται λευκή σκόνη και πρέπει να το προφυλάξουμε γιατί οξειδώνεται πολύ εύκολα. Εάν δεν το προστατεύσουμε, η οξείδωση θα αλλάξει το χρώμα από λευκό σε καφε-κίτρινο. Οι αλλαγές που προκαλούνται σε ορισμένα συστατικά του δηλητηρίου από την οξείδωση, μπορεί να μειώσουν την θεραπευτική ικανότητα του.
Το ξηρό δηλητήριο των μελισσών είναι το καθαρότερο δηλητήριο. Κατά την χρήση του πρέπει να είναι λευκό σαν χιόνι και να μην είναι μολυσμένο με γύρη, περιττώματα μελισσών, μέλι, πρόπολη, νέκταρ και σκόνη. Το λυοφιλοποιημένο δηλητήριο των μελισσών είναι ένα ιδιαίτερα επεξεργασμένο και καθαρισμένο δηλητήριο. Κατά την διάρκεια της λυοφιλίωσης καθαρίζεται σχολαστικά προκειμένου να συντηρηθεί και να αποθηκευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα (έως 5 έως 6 έτη) μέχρι να ζητηθεί προς χρήση.
Χρήσεις
Χρησιμοποιείται ευρέως στις κρέμες, υγρά για εντριβές, αλοιφές, αποστειρώσεις κλπ. διότι είναι μία πλούσια πηγή ενεργών φαρμακευτικών συστατικών. Στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης το βρίσκουμε να εμπεριέχεται σε 25 διαφορετικά προϊόντα, από καταπραϋντικά μέχρι αλοιφές προσώπου και εντριβής.
Κτηνίατροι κάνουν χρήση φαρμάκων με έκχυση δηλητηρίου μελισσών σε άλογα και σκύλους για να θεραπεύσουν αρθρίτιδες. Πότε ολόκληρο το δηλητήριο και πότε χωρισμένα τα συστατικά του.
Στην πόλη Κάλγκαρι του Καναδά γίνεται χρήση του δηλητηρίου των μελισσών υπό μορφή κάψουλας. Μάλιστα αναπτύσσεται και εξετάζεται πειραματικά, για την αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου, ώς αντικαταταστάτης των χημικών σκευασμάτων στις χημειοθεραπείες διαφόρων μορφών καρκίνου.
Στην Ευρωπαϊκή αγορά φαρμάκων της ομοιοπαθητικής, υπάρχουν δεκάδες προϊόντα που εμπεριέχουν το δηλητήριο των μελισσών που αναμιγνύεται με τα δηλητήρια φιδιών και άλλων εντόμων και ερπετών που λαμβάνονται από τους ασθενείς από το στόμα για την καταπολέμηση και θεραπεία των ασθενειών από τον καρκίνο. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τα αποτελέσματα είναι σε προκαταρκτικά στάδια και χρειάζεται περαιτέρω έρευνα.
Σήμερα το δηλητήριο της μέλισσας έχει βρει εφαρμογή στην αντιμετώπιση ασθενειών όπως διάφορα είδη ρευματισμών. Παράλληλα το δηλητήριο χρησιμοποιείται:
Ώς συμπλήρωμα διατροφής
Στις βιταμίνες κατά την διάρκεια ασκήσεων, διότι δημιουργεί υπερκινητικότητα στον ανθρώπινο οργανισμό.
Ρευματοπάθειες
Οξεία και χρόνια τενοντίτιδα, αγκύλωση, παραμορφωτική σπονδυλίτιδα, νεανική αρθρίτιδα, μυαλγία, οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, τραυματική αρθρίτιδα κ.α.
Καρδιοπάθειες
Οξύ καρδιακό έμφραγμα, αρρυθμίες, υπέρταση, αρτηριοσκλήρωση κ.α.
Αδενοπάθειες
Εκκρίσεις επινεφριδίων (κορτιζόνη), υπογλυκαιμία, ανωμαλίες περιόδου των γυναικών, κ.α.
Ανοσοποιητικό σύστημα
AIDS, ερυθηματώδης λύκος, κ.α.
Νευρικό σύστημα
Χρόνιο σύνδρομο πόνου, λουμπάγκο, σκλήρυνση κατά πλάκας, περιφερειακή νευρίτιδα, πόνοι έρπητα, ισχιαλγία.
Δερματοπάθειες
Ανοικτές πληγές, εκζέματα, κάλλοι, μυκητιάσεις, ψωρίαση, σκληροδερμία, επιδερμικά έλκη, κ.α.